Γ. Στάμου
Θεωρείται συχνά και μάλιστα με μεγάλη ευκολία, ότι η αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών ζητημάτων επιβάλει τη λήψη μέτρων έκτακτης ανάγκης εκ μέρους της πολιτείας. Ωστόσο η επίκληση εκτάκτων αναγκών δεν είναι αθώα και παράγει πλήθος ανατροπών στις σχέσεις εξουσίας
Το πρώτο και λιγότερο επώδυνο είναι η αποδοχή ή έστω η συγκατάβαση της κοινής γνώμης έναντι της εξουσίας
Το δεύτερο είναι ότι διευκολύνει την εκτροπή της συζήτησης από τα άμεσα και σημαντικά πολιτικά και κοινωνικά επίδικα
Το τρίτο είναι η προχειρότητα εκπόνησης κανονισμών αλλά και υλοποίησης ad hoc σχεδίων αποκατάστασης των ζημιών εν ονόματι της ανάγκης άμεσων παρεμβάσεων υπό καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Αυτό που αποσιωπάται συστηματικά είναι ότι η προχειρότητα των σχεδίων και η ταχύτητα των δράσεων μεροληπτεί υπέρ των εταιρειών που τις αναλαμβάνουν και είναι συνήθως αναποτελεσματικές
Άμεσες συνέπειες:
Προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων παντού, στη διαχείρισης σκουπιδιών, στο νερό και τα λοιπά κοινά ως σήμερα αγαθά
Αλλά και ιδιωτικοποιήσεις ακόμα και των δομών και των υπηρεσιών προστασίας που επιδιώκεται να λειτουργούν κατά κύριο λόγο στη βάση της αυτοχρηματοδότησης (εισιτήρια, φεστιβάλ, συνέδρια, εκδηλώσεις, εποχικά σχολεία και ότι άλλο βάλει ο νους του καθενός).
Και ακόμα, ενίσχυση, εμπέδωση και εντέλει νομιμοποίηση των διαδικασιών κρατικής καταστολής
Φωτογραφία κειμένου: gazzeta.gr