Εφη Παπαθεοδώρου
Με την αύξηση των μεταναστευτικών ροών η εμπορία και θυματοποίηση γυναικών έχει ενταθεί. Γυναίκες αναφέρουν ότι αισθάνονται άσχημα για την ίδια τους τη φύση καθώς χυδαία αντρικά βλέμματα καρφώνονται πάνω τους όταν μετακινούνται στους καταυλισμούς για να καλύψουν βασικές τους ανάγκες, με αποτέλεσμα την περιθωριοποίησή τους στην προσπάθεια τους να γίνουν αόρατες.
Πως μπορεί να εμπλακεί η τοπική αυτοδιοίκηση στην εξάλειψη, ή μείωση της εμπορίας των γυναικών και των κοριτσιών ή έστω στη ανακούφιση των θυμάτων της εμπορίας από την τραυματική εμπειρία που έχουν βιώσει; Βασική προϋπόθεση το γεγονός ότι κανένας φορέας δε μπορεί να λειτουργήσει από μόνος του. Χρειάζεται η συνέργεια με την αστυνομία, με τα γραφεία που καταγράφουν τις μεταναστευτικές ροές, με μη κυβερνητικές οργανώσεις , με το δημόσιο σύστημα υγείας.
Η συνεργασία με όλους αυτούς τους φορείς θα δώσει την δυνατότητα αναγνώρισης των θυμάτων της εμπορίας. Το προσωπικό σε αυτούς τους φορείς θα πρέπει να εκπαιδευτεί κατάλληλα ώστε να μπορεί αφενός να αναγνωρίσει τα σημάδια της εκμετάλλευσης και αφετέρου να μπορεί να ακολουθήσει μια τέτοια προσέγγιση ώστε τα θύματα να νιώσουν ασφαλή και να γίνουν δεκτικά στην προσφορά βοήθειας.
Αν αναγνωρισθούν ως θύματα εμπορίας το επόμενο στάδιο αφορά τη σωματική, ψυχολογική και συναισθηματική τους υποστήριξη. Πρέπει να βοηθηθούν να καλλιεργήσουν την αυτοεκτίμηση και την πίστη στον εαυτό τους, να ενημερωθούν για τα δικαιώματα τους και να έχουν εύκολη πρόσβαση σε νομικές συμβουλές.
Στην περίπτωση των προσφύγων αυτό δυσχεραίνει περαιτέρω εξαιτίας των εμποδίων που βάζει η διαφορετική γλώσσα. Στο επίπεδο της υποστήριξης ο ρόλος της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι καθοριστικός τόσο με έμψυχο υλικό όσο και με δομές όπως πχ. δομές φιλοξενίας θυμάτων εμπορίας. Μέσα από διαδικασίες που θα επιφέρουν αλλαγές στον τρόπο που οι ίδιες οι γυναίκες αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους, και τον ρόλο τους στην κοινωνία θα επιδιωχτεί η κοινωνική τους επανένταξη.
Τα παραπάνω είναι εξαιρετικά δύσκολα γιατί προϋποθέτουν, πέρα από την αλλαγή στην αυτοεκτίμηση των γυναικών, ότι και το προσωπικό των φορέων που εμπλέκονται, αντιλαμβάνεται τις γυναίκες-θύματα ως ισότιμες με αυτούς προσωπικότητες, γεγονός που πολλές φορές δεν είναι τόσο δεδομένο με βάση βιβλιογραφικά δεδομένα.
Τι μπορεί όμως να κάνει η αυτοδιοίκηση στην πρόληψη; Ο ρόλος της στο επίπεδο της πρόληψης είναι τόσο σημαντικός όσο και στο επίπεδο της αντιμετώπισης.
Καμπάνιες ενημέρωσης στα σχολεία που θα χουν στόχο να απομυθοποιήσουν στα μικρά κορίτσια το όνειρο του φεύγω από το σπίτι γιατί οι οικογενειακές μου σχέσεις είναι χάλια ή γιατί η οικονομική κατάσταση του σπιτιού είναι άσχημη και βρίσκω εύκολα μια καλύτερη ζωή,
Καμπάνιες που θα επιμείνουν στην ισότητα μεταξύ των δύο φύλων,
Καμπάνιες που θα δείχνουν στα αγόρια ότι η σεξουαλική εμπειρία γίνεται απολαυστική όταν πρόκειται για συνεύρεση μεταξύ ισότιμων ανθρώπων και όχι όταν αναπαράγει σχέσεις εξουσίας,
Καμπάνιες ενημέρωσης στην τοπική κοινωνία ώστε να ευαισθητοποιηθούν οι πολίτες και να στέκονται αμείλικτοι μπροστά σε κάθε τέτοιο γεγονός που υποπίπτει στην αντίληψη τους,
Καμπάνιες ενημέρωσης ώστε να γίνουν εύκολα αναγνωρίσιμα τα σημάδια της θυματοποίησης/κακοποίησης στον καθένα,
Όλα αυτά ενταγμένα σε ένα πλαίσιο συνεργειώνσε πολλαπλά επίπεδα, τοπικό, εθνικό και διεθνές ώστε να δοθεί στις γυναίκες η αξιοπρέπεια και η ζωή που τους πρέπει