Η Ριζοσπαστική Αριστερά σε αναζήτηση Ταυτότητας

Ασύμβατες πολιτικές επικράτειες

Η παγκοσμιοποιημένη ταυτότητα

Δεν είναι τρόπος του λέγειν. Η πανδημία μοιάζει να τα άλλαξε όλα. Η μία μετά την άλλη μας αφήνουν οι παλιές βεβαιότητες που είχαν γεννηθεί κατά τις πρώτες φάσεις της παγκοσμιοποιησης. Τα άλλοτε κραταιά σύμβολα του συντηρητικού εκσυγχρονισμού (αξιοκρατία, ισότητα ευκαιριών, ελευθερία των επιλογών, κοινωνική αναγνώριση και επιτυχία κ.ο.κ.) που έμοιαζαν να ξεθωριάζουν στη διάρκεια της μνημονιακής φάσης, σήμερα στέκουν απολύτως απομυθοποιημένα. Έτσι, αναζητά καινούργια σύμβολα (focal points ή hubs στη γλώσσα τους) ικανά να συναρθρώσουν τη συντηρητική ταυτότητα

Ο Μωυσής οδηγεί το λαό του

Εκμεταλλεύονται την πανδημία και ανακηρύσσουν τη βιολογική επιβίωση ως το απόλυτο σύμβολο. Μετά επιστρατεύουν τα γνωστά μέσα τα ΜΜΕ και οργανώνουν έναν σενάριο ατομικής διάσωσης με βασικό πρωταγωνιστή έναν απόλυτο ηγέτη/σωτήρα/Μωυσή. Βλέπεις είναι πολλά τα λεφτά. Ωστόσο, αυτό το μεσσιανικού τύπου σωτηριολογικό κατασκεύασμα, αποκλειστικά τηλεοπτικό, αποτελεί μεν μια κάποια προσωρινή λύση, πλην έχει κοντά ποδάρια. Άλλωστε, η προσωρινότητα χαρακτηρίζει σχεδόν την κάθε τηλεοπτική παραγωγή, ενώ ο κυβερνητικός ερασιτεχνισμός κρύβεται με δυσκολία την στιγμή που η βαθειά ύφεση από τη μια και τα προεκλογικά συμβόλαια από την άλλη καραδοκούν αμείλικτα

Η παλιά καλή Αριστερή ταυτότητα

Και η αριστερά; Έχει και αυτή χάσει τις ευκολίες της. Η καθαρή ταυτότητα του εργάτη, του αφεντικού, του μικροαστού, του κεφαλαιοκράτη μας έχουν αφήσει από καιρό. Έγραφα παλιότερα ότι η πληροφορική, η βιοτεχνολογία, η νανοτεχνολογία, η τεχνολογία των υλικών κλπ. παρασέρνουν στην ξέφρενη κίνησή τους την κοινωνία. Νέες ταξικές συγκροτήσεις αναδύονται, νέες ταξικές συνειδήσεις γεννιούνται και διαπλέκονται με τις παλιές

Αλλάζει η τεχνολογία τις εγκεφαλικές λειτουργίες ;

Ή για να το πω καλύτερα, σε τούτο τον καινούργιο γενναίο κόσμο, μια νέα κατακερματισμένη συνείδηση εισβάλει πλειοψηφικά στο προσκήνιο. Οι οικογενειακές δεσμεύσεις, οι πολιτικές προτιμήσεις, τα στερεότυπα και οι μυθοπλασίες, οι προσδοκίες, οι φιλοδοξίες και οι ματαιώσεις, οι κοινωνικές σχέσεις, τα διαβάσματα και οι αισθητικές προτιμήσεις, οι έρωτες και οι απογοητεύσεις, όλα αυτά μαζί και άλλα τόσα συνυπάρχουν ως άμορφος χυλός στο κεφάλι του καθένα

Από την αριστερά ζητείται να βρει τρόπους να τακτοποιήσει τα πράγματα στο νου και να δώσει μορφή στον χυλό.

Η Πολιτική ταυτότητα μετά την πανδημία

Να βρει εκείνες τις λογικές προκείμενες, εκείνα τα ηθικά προτάγματα και εκείνες τις επιθυμητές στοχεύσεις που θα αποτελέσουν τους κόμβους γύρω από τους οποίους θα οργανωθούν οι νέες ριζοσπαστικές ταυτότητες. Και όταν γίνει αυτό τότε και μόνο οι προτάσεις και τα συνθήματα  της ριζοσπαστικής αριστεράς θα γίνονται δεκτά ως αυτονόητα. Και η ικανότητα της αριστεράς να δημιουργεί αυτονόητα είναι εκείνη που θα κάνει και πάλι ηγεμονικό και νικηφόρο το λόγο της. Θα πρέπει να γίνουν ξανά η ελευθερία μια αυτονόητη απαίτηση, η αλληλεγγύη μια αυτονόητη υποχρέωση, η κοινωνική διαθεσιμότητα μια αυτονόητη στάση, η αυτοδιάθεση ένα αυτονόητο δικαίωμα

Και εδώ αρχίζουν τα πολύ δύσκολα αφού για να κατασκευάσει συνεκτικές αριστερές ταυτότητες και να παραγάγει αυτονόητα η ριζοσπαστική Αριστερά έχει να κάνει δουλειά πάνω στις αντιφάσεις, τη σύγχυση και τα ασυμβίβαστα του καθημερινού νου.

Προγραμματικός λόγος

Για να φτάσει σε έναν προγραμματικό λόγο που να προβάλει την πολιτική αξία της  τοπικότητας, των χώρων ελεύθερης δημιουργίας, οικολογικών πρωτοβουλιών και πολλών άλλων αυτοοργανούμενων συλλογικοτήτων. Έγραφα παλιότερα και το υποστηρίζω και σήμερα ότι η εξειδίκευση της πολιτικής πρόταση στο τοπικό επίπεδο θα κάνει πρόδηλο ότι ο άλλος κόσμος που επαγγέλλεται η ριζοσπαστική αριστερά είναι συγκεκριμένος και γι’ αυτό εφικτός. Όσο όμως εύκολο αν ακούγεται τόσο δύσκολο θα αποδειχθεί στην καθημερινή πράξη, με δεδομένη την επιμονή των ιδεολογικών επιβιώσεων και των παλαιών στερεότυπων που παρεισφρέουν απρόσκλητα

Το σχίσμα παραμένει αγεφύρωτο