Πανεπιστημιακή Αστυνομία

Επί τω έργω

 

 

Με αφορμή το αποκρουστικό επεισόδιο στο Οικονομικό  Πανεπιστήμιο, η  κυβερνητική προαναγγελία για το σώμα προστασίας πανεπιστημιακών ιδρυμάτων  είναι συγκλονιστική. Όχι μονάχα γυρίζουμε στις χειρότερες μετεμφυλιακές ώρες με τους μαύρους και κόκκινους φασισμούς, αλλά κάτι σαν το σπουδαστικό της  ασφάλειας έρχεται και μέσα στο Πανεπιστήμιο.

Δύο σύντομα πλην εποικοδομητικά σχόλια των πανεπιστημιακών  Ε. Παπαθεοδώρου και Ρ. Καλφακάκου

Το μετεμφυλιακό κράτος

Έφη Παπαθεοδώρου

Ένα μεμονωμένο περιστατικό δεν μπορεί να αποτελέσει τεκμήριο της κατάστασης στα πανεπιστήμια ώστε να δικαιολογήσει την επιβολή νέων μέτρων αστυνόμευσης. Τα πανεπιστήμια δεν χρειάζονται αυτά τα μέτρα. Μπορούν σε μεγάλο ποσοστό να αυτορυθμίσουν την λειτουργία τους.

Η με σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και προσωπικότητα διεκδίκηση αιτημάτων, που χαρακτηρίζει την Αριστερά, δεν μπορεί να εξομοιώνεται με πράξεις τραμπουκισμού και βίας που μεμονωμένες ομάδες ασκούν με θολά κίνητρα.

Ο όρος φασισμός που στην καθομιλουμένη έχει πάρει άλλες διαστάσεις δεν ταυτίζεται με τον τραμπουκισμό αλλά ταυτίστηκε με την Ακροδεξιά ιδεολογία και με εγκλήματα ενάντια στην ανθρωπότητα.

Κάθε προσπάθεια περιγραφής του τραμπουκισμού ενάντια στον πρύτανη του ΟΠΑ, που σαφώς μας βρίσκει εξαιρετικά αντίθετους, με όρους όπως κόκκινος φασισμός ή φασισμός της Αριστεράς δεν κάνει τίποτα άλλο παρά εργαλειοποιεί τα φοβικά αντανακλαστικά που σε συνδυασμό με την θεωρία των δύο άκρων, του όλοι ίδιοι είναι, και την απολιτικοποίηση στρώνει τον δρόμο για την επιβολή αστυνομοκρατίας στο ελληνικό πανεπιστήμιο.

Όλη η διαχείριση είναι state of mind. Στηρίζεται σε μισές αλήθειες, παίζει με τις λέξεις και διεγείρει τα φοβικά αντανακλαστικά που, λόγω της έξαρσης των αβεβαιοτήτων σε όλα τα επίπεδα (οικονομικά, σχέσεων, εργασίας), έχουν κατακλύσει την ανθρώπινη ύπαρξη.

Με πρόφαση τον κόκκινο φασισμό

Ρία καλφακάκου

Με αφορμή ένα απαράδεκτο περιστατικό, αυτό της διαπόμπευσης του πρύτανη του ΟΠΑ, από λούμπεν και προβοκατόρικα  στοιχεία, περιστατικό που καταδίκασε όλη η πανεπιστημιακή κοινότητα, σαν έτοιμος από καιρό, ο κ. Μητσοτάκης προανήγγειλε πανεπιστημιακή αστυνομία και ελέγχους ταυτοτήτων.

Θυμίζει την τσαρική Ρωσία όπου η μετακίνηση από πόλη σε πόλη χρειαζόταν διαβατήριο και ελέγχους από την αστυνομία.

Έτσι στο πανεπιστήμιο δεν θα μπορείς να πιείς καφέ στο κυλικείο, με το φίλο σου  τον ψυκτικό, η την γειτόνισσα την κομμώτρια , μια και το  campus  είναι μόνο για φοιτητές.

Και το σπουδαστικό της ασφάλειας από τις εποχές του μετεμφυλιακού κράτους και τη δικτατορία, οι μυστικοί με τα πολιτικά, θα αντικατασταθούν από ένστολους με όπλα και γκλομπς.

Η στρατιωτική δικτατορία επέλεγε να ελέγχει τα πανεπιστήμια αθέατη, σήμερα η δεξιά θέλει επίδειξη δύναμης, θέλει να ελέγχει τα πανεπιστήμια φανερά και ηθικοποιεί αυτή την επιλογή της με ανιστόρητα ιδεολογήματα.

Με αφορμή αυτό λοιπόν το μεμονωμένο περιστατικό, ηθικά απόλυτα καταδικαστέο, αλλά χωρίς πολιτική βαρύτητα, ανασύρθηκαν από τη ναφθαλίνη, οι ανιστόρητες και αντιεπιστημονικές θεωρίες περί κόκκινου και μαύρου φασισμού.

Οι λούμπεν συμπεριφορές μικρών ομάδων που αυτοανακηρύσσονται επαναστατικές, ονομάζονται κόκκινος φασισμός, θολώνοντας έτσι την έννοια του ενός, αυθεντικού, μαύρου φασισμού. Κατά κάποιον τρόπο κανονικοποιείται ο φασισμός και στην ουσία αποδυναμώνεται και παραλλάσσεται η φρικτή ουσία του.

Για να μη φορτωθεί η δεξιά, ένα κόμμα που καταδικάστηκε ως εγκληματική οργάνωση. Για να αρχίσουν νύξεις και υπαινιγμοί, για την αριστερά γενικά, χρεώνοντάς την με κάθε περιθωριακή, ασήμαντη ομάδα κάποιων είτε κατευθυνόμενων είτε τελούντων εν συγχύσει.

Ίσως ο κ. πρωθυπουργός να ξέρει περισσότερα για την προέλευση αυτής της ομάδας , να έχει πληροφορίες από την αστυνομία. Και η φράση του για αριστερό παρακράτος ίσως δεν είναι απλώς γλωσσικό ατόπημα.

Γιατί βέβαια ένα αυθεντικό παρακράτος χρειάζεται την ύπαρξη ενός κράτους που το στηρίζει και το θρέφει, ή για διάφορους λόγους το ανέχεται.

Διμέτωπος ο αγώνας λοιπόν, εναντίον των δύο άκρων.

Και μόλις  δόθηκε η κατάλληλη αφορμή συγκινησιακά φορτισμένη, εμφανίστηκαν άμεσα, σχέδια καταστολής, από καιρό προετοιμασμένα.

Πανεπιστημιακή αστυνομία είπε ο κ. Μητσοτάκης. Άραγε για να διώκει το κοινό έγκλημα ή για τη καταστολή συλλογικών διαμαρτυριών . Για  να ελέγξει και συλλάβει ,ασήμαντες, περιθωριακές και χωρίς καμία οργανική σχέση με το φοιτητικό ή λαϊκό κίνημα, ομαδούλες, ή για να  έχει έτοιμη την καταστολή, αν προκύψει κανένα γνήσιο από τα κάτω μαζικό φοιτητικό κίνημα, σαν αυτό του άρθρου 16.

Ευτυχώς η σύνοδος πρυτάνεων, ένα συντηρητικό αλλά ακαδημαϊκό σώμα, διέγνωσε τους κινδύνους από μια αστόχαστη κυβερνητική απόφαση, με απρόβλεπτες συνέπειες,

Η συζήτηση πήγε στο πιο ομαλό έδαφος, της πανεπιστημιακής φύλαξης , που στα πλαίσια του αυτοδιοίκητου των πανεπιστημίων θα αναφέρεται στο πρυτανικό συμβούλιο.

Και ο έλεγχος ταυτοτήτων, μπορεί να εφαρμοστεί μόνο περιορισμένα, σε κτίρια διοίκησης ή εργαστήρια με ευαίσθητο υλικό ή ακριβό εξοπλισμό, και αυτό θα είναι στη διακριτική ευχέρεια κάθε ιδρύματος ,να το αποφασίσει.

Σε μια περίοδο που τα πανεπιστήμια είναι άδεια, λόγω πανδημίας, που οι συλλογικές  αντιδράσεις δυσκολεύονται από το lockdown, ήταν πράγματι κρίσιμη η στάση της συνόδου των πρυτάνεων.

Για μια ακόμα φορά έσωσαν την ακαδημαϊκή αξιοπρέπεια, αλλά και τη δική τους υστεροφημία.

Αυτό δεν πρέπει να μας εφησυχάζει. Η πανεπιστημιακή κοινότητα, πρέπει να δηλώσει με νηφαλιότητα αλλά και αποφασιστικότητα, την αντίθεσή της σε κάθε κυβερνητική ενέργεια που καταργεί το αυτοδιοίκητο, πλήττει τη δημιουργία, και επιβάλλει ταπεινωτικά αλλά και ατελέσφορα μέτρα στα ανώτατα ιδρύματα.

Αυτορρυθμιζόμενο Πανεπιστήμιο