Η φύση εκεί έξω υπάρχει αντικειμενικά, ανεξάρτητα από το πώς την αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι. Είναι η πρώτη φύση
Ο άνθρωπος εξωτερικεύει τις δυνάμεις του στο φυσικό και το κοινωνικό περιβάλλον και ο ίδιος αποκτά συνείδηση του εαυτού του
Tην ίδια στιγμή ιδιοποιείται μέρος της φύσης προκειμένου να ικανοποιήσει τις ανάγκες του
Με τον τρόπο αυτό η φύση εξανθρωπίζεται (ο άνθρωπος προσδίδει το δικό του ανθρώπινο νόημα στη φύση), ενώ
O άνθρωπος φυσικοποιείται (αποκτά συνείδηση της υλική του υπόστασης και γενικότερα των σχέσεων του με τη φύση)
Σύμφωνα λοιπόν με τη μαρξική ανθρωπολογία, η ανθρώπινη πράξη/εμπειρία εγγράφει στην ανθρώπινη συνείδηση και στοιχεία των σχέσεων του ανθρώπου με το φυσικό περιβάλλον
Έτσι,
Τα στοιχεία του φυσικού ως αναπαραστάσεις και νοηματοδοτήσεις αποτελούν μόνιμες συνιστώσες της συνείδησης του εαυτού και επάγουν ηθικές υποχρεώσεις του ανθρώπου απέναντι στο περιβάλλον ως υποχρέωση απέναντι στον εαυτό του
Ο άνθρωπος βρίσκεται σε διαρκείς ανταλλαγές με τη φύση (μεταβολισμός)
Ο ‘μεταβολισμός’ ανάμεσα στη φύση και την κοινωνία περιγράφει την ουσία της αλληλεξάρτησης ανάμεσά τους
Αυθόρμητα τα κοινωνικά στοιχεία της ταυτότητας διαπλέκονται και κτίζουν από κοινού με τις αναπαραστάσεις των φυσικών στοιχείων την ανθρώπινη συνείδηση
Η Μεταφορά της φύσης ως απειλής
Η μεταφορά της φύσης ως Φυσικές πηγής ζωής
Η εξέλιξη του ανθρώπινου είδους
Ο τροφοσυλλέκτης άνθρωπος. Τα χέρια διαμεσολαβούν τη σχέση του ανθρώπου με τη φύση
Οι πρώτες αναπαραστάσεις της φύσης. Η νόηση διαμεσολαβεί τις σχέσεις του ανθρώπου με τη φύση
Ο καλλιεργητής άνθρωπος
Ο κυνηγός άνθρωπος
Ο καλλιτέχνης άνθρωπος
Ο χειροτέχνης άνθρωπος. Η κοινωνική εργασία παράγει αξίες χρήσης και αποτελεί προσδιοριστικό χαρακτηριστικό του χειροτέχνη (Homo sapiens faber)
Ο άνθρωπος της βιομηχανίας
Η κοινωνική εργασία μετασχηματίζει την πρώτη φύση εκεί έξω στη δεύτερη, την ανθρωπογενή φύση
Η δεύτερη φύση είναι η εξανθρωπισμένη φύση
Το δίλημμα: Homo digitalis ή Homo ecologicus
Οικολογικός ορθολογισμός: Οικολογικός ρεαλισμός
Και Homo ecologicus Και Homo digitalis