Ανάμεσα στα λίγα εγχώρια σχόλια-απολογισμούς που έγιναν και έπεσαν στην αντίληψή μου με αφορμή τη λήξη της COP28, σημείωσα ιδιαίτερο εκείνο (στο 1ο πρόγραμμα της ελληνικής ραδιοφωνίας) του Γεν. Γραμματέα της Ακαδημίας Αθηνών -και συναδέλφου- κ. X. Ζερεφού. Ο οποίος φαινόταν ενθουσιασμένος με την ελληνική στην παραπάνω σύνοδο παρουσία/παρέμβαση. Τόνισε δε ειδικά την, σχεδόν πρωτοποριακή από άποψη επίσπευσης, απεξάρτηση της χώρας μας από το κάρβουνο (τον λιγνίτη -μας- ειδικότερα).
Σύνθεση ενεργειακών πηγών
Στο βαθμό που το γεγονός αυτό ανταποκρίνεται όντως στην χωρίς επιστροφή πραγματικότητα έχει μεν θετικό πρόσημο, η αξία του όμως από κλιματική/περιβαλλοντική άποψη, η συνεισφορά του δηλαδή στη μείωση της εκπομπής αερίων του θερμοκηπίου, είναι σχετική, ενόσω η συνέχιση στη χώρα μας της χρήσης άλλων ορυκτών καυσίμων (πετρελαίου και φυσικού αερίου) παραμένει κυρίαρχη, έστω και μετριαζόμενη από την όποια συνεισφορά των ΑΠΕ.
Εξέλιξη της συγκέντρωσης CO2 στην ατμόσφαιρα
Πρέπει να τονιστεί εδώ το προφανές, αλλά συχνά σκόπιμα παραλειπόμενο: ότι ένεκα της γενικότερα παρόμοιας κατάστασης και σε παγκόσμια κλίμακα, η συσσώρευση επί πλέον ποσοτήτων CO2 στη γήινη ατμόσφαιρα θα συνεχίζεται, έστω και με μειούμενο ρυθμό, θα συνεχίζεται πάντως, θα αυξάνεται δηλαδή σε απόλυτες τιμές παρά την όποια εν τω μεταξύ αυξανόμενη συνεισφορά των ΑΠΕ, μέχρις ότου, τουλάχιστον, υπάρξει η σε παγκόσμια κλίμακα πλήρης απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα.
Καθολικό επείγον αίτημα: απαγόρευση νέων εξορύξεων ορυκτών καυσίμων
Διάφορα ελέχθησαν, επιτέλους για πρώτη φορά και επίσημα στην COP28, για την άλλως πανθομολογούμενη ενοχή των ορυκτών καυσίμων στο φαινόμενο της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής και της εξ αυτής περιβαλλοντικής, οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που βιώνουμε, όπως και για το πώς και με ποιο ρυθμό θα πρέπει (κάποτε…) να απεξαρτηθούμε από αυτά. Το μόνο που δεν ελέχθη και δεν μπόρεσε πολύ περισσότερο να περάσει ως επίσημη θέση στα σχετικά συμπεράσματα αυτής της συνόδου ήταν το πλέον απαραίτητο και εφικτό σε παρόντα χρόνο: η μη πραγματοποίηση δηλαδή από τούδε και στο εξής νέων ερευνών για τη διαπίστωση και η μη προχώρηση σε εξόρυξη και εκμετάλλευση τυχόν νέων διαπιστούμενων κοιτασμάτων ορυκτών καυσίμων (keep them in the ground)
Ήπιες τεχνολογικές λύσεις: καταλυτικός παράγοντας αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης
Η, έστω και εξ ανάγκης, συνέχιση για κάποιο ̶ όσο γίνεται λιγότερο ̶ χρόνο της εκμετάλλευσης των ήδη γνωστών και υπό εκμετάλλευση τέτοιων κοιτασμάτων και η ραγδαία πλέον τεχνολογική εξέλιξη και αποδοτικότητα των ΑΠΕ, εγγυώνται την ενεργειακή στο μέλλον ασφάλεια χωρίς την ανάγκη καταφυγής σε επί πλέον νέες εξορύξεις. Εκείνο που αντιστρατεύεται αυτήν, την μόνη απομένουσα ελπίδα αποφυγής εξαιρετικά δυσάρεστων κλιματικών εξελίξεων στο κοντινό μας μέλλον, είναι η βουλιμία των εξορυκτικών/πετρελαϊκών εταιρειών και η προς αυτήν εναρμόνιση της παγκόσμιας πολιτικής βούλησης, της παγκόσμιας πολιτικής αβουλίας καλύτερα. Των υπεύθυνων για την αύξηση μάλλον παρά την υποχώρηση (καλύτερα θα ήταν την οριστική και άμεση εγκατάλειψη) νέων παραχωρήσεων για έρευνες και εξορύξεις σε όλο και περισσότερες εκτάσεις σε ξηρά και θάλασσα, της ξηράς και των θαλασσών της χώρας μας μη εξαιρουμένων. Και για αυτό το τελευταίο ούτε ο κ. Ζερεφός, ούτε κάποιος άλλος πολιτικά υπεύθυνος, ούτε ο πρωθυπουργός της χώρας μας, ιδίως αυτός, είχε/έχει κάτι να πει στο περιθώριο του αυτοθαυμασμού τους/μας για τη συνεισφορά της χώρας μας στην καταπολέμηση της παγκόσμιας κλιματικής κρίσης.
Και πάντως
